#26 Zayn cz.5 (ostatnia)

*

Siedziałem przywiązany do krzesła w ciemnej i zimnej piwnicy, próbując wyciągnąć z kieszeni tylnych spodni zapalniczkę, za pomocą której mógłbym przepalić te cholerne liny, ale moje nadgarstki były zbyt mocno skrępowane. Nagle z góry dało się słyszeć rozpaczliwy krzyk [t.i.]:

- Wypuść mnie do niego!!!

Po tym nastąpił potworny huk, pod wpływem którego sam się skrzywiłem. Następnie usłyszałem ciche, pełne bólu jęki [t.i.], po czym drzwi piwnicy się otworzyły i ten skurwysyn wrzucił poturbowane ciało dziewczyny do środka. Poturlała się po schodach na sam dół.

Zabiję go! Przysięgam! Zatłukę jak psa!

- Masz pół godziny! - krzyknął do niej. - Potem go zabiję! A spróbuj go rozwiązać, to zabiję was oboje.

Drzwi się zamknęły, a następnie usłyszeliśmy chrzęst zamka. Poturbowane ciało dziewczyny poruszyło się. Mimo bólu, który wykrzywiał jej twarz, doczołgała się do mnie, kładąc mi głowę na udach i zaczęła łkać.

Dlaczego nie mogłem jej wtedy objąć?! Kurwa...

Ciężka łza potoczyła się po moim policzku.

- [t.i.]... - zacząłem niepewnie. - Czy on cię dotknął? - zadałem pytanie, które tak właściwie męczyło mnie, odkąd zniknęła.

Podniosła głowę, spoglądając na mnie ze łzami w oczach.

- Tak... - odparła cichutko.

- Zrobił ci krzywdę?

Zaprzeczyła ruchem głowy.

W pewnym sensie odetchnąłem, ale sam fakt, że ten sukinsyn ośmielił się do niej zbliżyć, przyprawiał mnie o zimny dreszcz.

Poczułem się jak zwyczajny mięczak nie potrafiący zatroszczyć się o ukochaną.

- Jeżeli umrę - wyszeptałem - to... [t.i.]... chcę, żebyś wiedziała, że... Kocham cię - wyznałem z trudem. - Boję się tego... Nigdy nikogo nie kochałem, a teraz...

Popatrzyła na mnie podpuchniętymi oczyma, z których cały czas płynęły kolejne łzy.

- Więc dlaczego wtedy odszedłeś, Zayn? - poruszyła wargami niemal bezgłośnie. - Dlaczego mnie zostawiłeś?

- Kochanie, nie zostawiłem cię - odezwałem się cicho, nie panując nad drżeniem głosu. - Wyszedłem tylko po śniadanie i zapalić. Nie chciałem cię budzić, więc nic ci nie powiedziałem. Źle zrobiłem. Przepraszam.

- Zabierz mnie stąd, Zayn - płakała, uderzając pięścią o moje uda. Nawet tego nie czułem. - Zabierz mnie...

Wiedziałem, że nie jest wystarczająco silna, żeby mnie rozwiązać.

- Pomóż mi, kochanie - powiedziałem miękko.

- Jaa...k? - zapytała, ścierając łzy.

Boże, nawet jej dłonie były posiniaczone. Te same, które z taką fantazją dwa dni temu dotykały klawiatury. Te same, które dotykały mnie.

- W kieszeni mam zapalniczkę - poinstruowałem ją. - Podaj mi ją do ręki, proszę.

Wykonała polecenie i już po chwili udało mi się jakoś uwolnić. Wstałem z krzesła i wziąłem ją ostrożnie na ręce, rozglądając się po piwnicy. Nie miała żadnych okien, więc nie było szans na ucieczkę. Najdelikatniej jak mogłem schowałem [t.i.] do szafy i powiedziałem do niej:

- Nie wychodź stąd pod żadnym pozorem. Przyjdę po ciebie, obiecuję. Będzie dobrze.

Ostrożnie musnąłem jej wargi i zamknąłem szafę.

<~>

Oparłam głowę o bok szafy, licząc kolejne minuty. Słyszałam różne krzyki i huki, ale starałam się na nich nie skupiać. Z transu wyrwał mnie dźwięk strzału z pistoletu. Jeden, po chwili drugi i trzeci. Zaczęłam się kołysać i płakać, zasłaniając uszy dłońmi. Cały czas dręczyła mnie myśl, że to przecież mógł być Zayn...

Na szczęście po kilku minutach usłyszałam jego ciepły głos przy uchu:

- Kochanie, już dobrze. Więcej nie pozwolę cię skrzywdzić.

O wow. *.* Nie wiem, co się ostatnio dzieje, ale bijecie po prostu wszystkie rekordy. O.o Wyświetleń - 274 i komentarzy - 9. Jeju, jestem w tak pozytywnym szoku, że z tego wszystkiego zapomniałam nawet, co chciałam tutaj napisać. :') Po prostu dziękuję. :* No i mam nadzieję, że to się nie zmieni, bo tysiąc wyświetleń w kilka dni, to jeszcze nie było. ☺ Tak że dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję. :*
Naprawdę chciałabym dodawać częściej, ale nauczyciele nie mają litości, terminy gonią, konkursy i próbne egzaminy coraz bliżej... :< Mam w planach dwa imaginy, ale nie wiem, jak pójdzie z pisaniem. Powiem tylko tyle, że jeden to Liam (w końcu), a drugi (zero zaskoczenia) Harry. ;D Oprócz tego coś już napisałam, ale póki co zostawię to dla siebie. :)
Pozdrawiam i mam nadzieję, że znajdą się osoby, które zechcą zostawić tutaj ślad po sobie. ♥♥♥